Danas je u Crnogorskoj akademiji nauka i umjetnosti održana tribina prof. Branislava Mitrovića Razvoj arhitektonskog jezika – od primarne do apstraktne forme. Predavača je predstavio akademik Žarko Mirković, sekretar Odjeljenja umjetnosti CANU.
Nakon završenog predavanja predsjednik CANU akademik Dragan K. Vukčević uručio je Povelju o članstvu inostranom članu CANU prof. Branislavu Mitroviću, arhitekti.
U nastavku je siže predavanja prof. Branislava Mitrovića.
RAZVOJ ARHITEKTONSKOG JEZIKA – OD PRIMARNE DO APSTRAKTNE FORME
Tema komentariše promjene u arhitekturi i arhitektonskoj formi kroz evoluciju lične projektantske pozicije i kreće od arhetipskih oblika na samom početku karijere do kubičnih formi kod posljednjih objekata. Ubrzanim napretkom savremenih tehnologija nastale su promjene u arhitekturi i arhitektonskoj formi. Izlaže se princip istraživanja arhitektonske forme na primjerima sopstvenih objekata sa težištem na odnosu funkcije i forme.
Analizirajući pređeni arhitektonski put, u fokusu se nalaze projektantski počeci – interesovanje za ideju arhetipa u arhitekturi, naime za primarne, elementarne strukture i predstave. Početna tačka je, dakle, pretpostavka da je razmišljanje o kući te razumijevanje kuće kao artefakta najiskrenije sadržano u svedenoj predstavi te ideje – dječijem crtežu kuće (krov, prozor, vrata, dimnjak…).
Prvobitna razmišljanja o građenju u ograničenim tehnološkim mogućnostima su kao proizvod imala formu koja je izvorna i jednostavna. Osnovno pitanje vremena u kojem je započet dijalog sa arhitekturom bilo je: kako premostiti cjelokupni istorijski raspon ispunjen raznovrsnim i obimnim iskustvom, tehnološkim saznanjima i mogućnostima i sav taj sadržaj pojednostaviti do grafema i osnovnog geometrijskog oblika kao kod primarnih artefakata? Konačno, kako razriješiti nesklad između jednostavnosti znaka i složenosti objekta arhitekture? Kao disciplina koja počiva na kompleksnom mišljenju prostora, arhitektura mistifikuje jednostavnost principa primarne izgradnje. Između predjela primarne izgradnje i projektovanog pejzaža postoji ogromna razlika iako ne mora da ih dijeli ni prostor ni vrijeme, samo principi graditeljskog mišljenja i kultura. Kada arhitektura primarni oblik proglasi svojim arhetipom, znakom koji uvodi u formu i stil oblikovanja nekog pravca, onda se njegova jedinstvena, iskonska, graditeljska jednostavnost žrtvuje zarad neke druge jednostavnosti – simboličke, iza koje se čita kompleksnost i težina arhitekture. Ova simulacija jednostavnosti već predstavlja kompleksnost koja je u prirodi arhitekture.
Detaljniji razvoj teme približen je kroz tri realizovana projekta, koja su poprimila epitet ključnih tačaka projektantske metodologije u odnosu na postavljenu relaciju arhetipa i elementarne kubične forme, a čiji nastanak pripada zaokruženom vremenskom periodu od dvije dekade. To su Palata Zepter u Ulici Kralja Petra u Beogradu, stambena zgrada u Kumanovskoj ulici u Beogradu i Hotel Centar na uglu ulica Uspense i Jevrejske u Novom Sadu.
